Anoskopia jest prostą procedurą medyczną, dzięki której lekarz proktolog jest w stanie zobaczyć zmiany patologiczne w zakresie kanału odbytu. Do przeprowadzenia anoskopii konieczne jest wprowadzenie do odbytu krótkiej jednorazowej rurki. Anoskopia pozwala na identyfikację schorzeń odbytu, które nie są widoczne z zewnątrz. Pozwala też na wzrokową ocenę zmian wyczuwalnych w badaniu per rectum, takich jak szczelina odbytu, hemoroidy, polipy kanału odbytu.
Z uwagi na komfort pacjenta, przed przystąpieniem do badania, zaleca się oddanie moczu oraz wypróżnienie. Badanie to nie wymaga znieczulenia, ani innych badań poprzedzających.
Anoskop składa się z jednorazowego tubusu długości około 8 cm oraz średnicy 2 cm oraz rękojeści z główką optyczną i oświetleniem. Urządzenie to pozwala dokonać wglądu w kanał odbytu, by pokazać proktologowi jego wnętrze.
Badanie odbywa się w pozycji Simsa – pacjent układa się na lewym boku z nogami podciągniętymi pod klatkę piersiową. Po zdjęciu bielizny, tubus z prowadnikiem po wcześniejszym zastosowaniu lubrykantu, jest wprowadzany do odbytu. Następnie prowadnik zostaje usunięty, a rękojeść ze światłem zapięta na anoskopie. Pozwala to na dokładną ocenę kanału odbytu przez proktologa.
Po zakończonym badaniu anoskop zostaje wysunięty z odbytu i zutylizowany.
Anoskopia z reguły jest badaniem niebolesnym, jednak podczas badania pacjent może odczuwać rozparcie odbytu lub dyskomfort. Niekiedy podczas zabiegu anoskopii dochodzi do podrażnienia śluzówki kanału odbytu, co może objawić się niewielkim krwawieniem.
Anoskopia jest ważnym narzędziem w diagnostyce schorzeń odbytu – stanowi duże źródło wiedzy dla lekarza proktologa, która jest niezbędna w celu postawienia odpowiedniej diagnozy.
